-
1 epite|t
m (G epitetu) 1. Literat. epithet- poeta użył samych banalnych epitetów the poet used nothing but banal epithets2. zw. pl pot. (wyzwisko) abuse U, insults zw. pl- obrzucać kogoś epitetami to hurl abuse at sb- obsypał mnie niewybrednymi epitetami he hurled rude epithets at me- □ epitet metonimiczny Literat. transferred epithet- epitet stały Literat. constant a. fixed epithet- epitet zdobniczy Literat. ornamental epithet- epitet złożony Literat. compound epithetThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > epite|t
Перевод: с польского на все языки
со всех языков на польский- Со всех языков на:
- Польский
- С польского на:
- Английский
